سازند های این منطقه عبارتند از :
در این منطقه مجموعه دگرگونی جندق در پروتروزوئیک و مجموعه دگرگونی دو شاخ شامل دگرگونی های پشت بادام و بیاضه در پالئوزوئیک پایینی وجود دارد
.
سازند بیابانک : ( آپتین _ آلبین پایینی ) شامل سنگ آهگ ، اسلیت های رس و مارنی ، مارلستون است . در منطقه بیابانک رخساره شیلی به ضخامت تقریبا 300 متر دیده می شود ( حقی پور و پلیسر ،1968 ) گانر ( 1955 ) آنها را به عنوان سرزمین های دگرگون شده مزوزوییک زیرین در ایران مرکزی توصیف کرده است . این شیار ها متورق خاکستری تا سبز و خاکستری تیره است که به طور محلی تا حد حالت فیلیتی داشته و دراین حالت واجد رگه های کوارتز زیاد است . در ضمن گاهی در آن لایه هایی از شیل های ماسه ای ، سیلتی ، آهکی ، مارنی و به ندرت لایه های بسیار نازک از اهک متبلور به صورت بین لایه هایی دیده می شود که واجد فسیل های فراوانی از آمونیت و بلمنیت می باشد . سن آنرا کرتاسه زیرین ( آلبین ) معین می کند . در حد فوقانی و تحتانی شیل های بیابانک اهک اوربیتولین دار وجود دارد . با پیگیری جانبی شیل ها به تدریج به رخساره های دیگر آلبین به ویژه آهک اوربیتولین دار تبدیل می شود . در کوه پرویز در جنوب خور و غرب پشت بادام بر روی سازند شمشک ، بیرون زدگی های پراکنده ای از آهک اوربیتولین دار دیده می شود . که به سمت بالا به شیل های بیابانک تغییر می یابد . پس نتیجه گرفته می شود که سازند مزبور در منطقه بیابانک _ بافق از نظر سنی از حد آپسین _ آلبین تجاوز نمی کند .
به نوشته شمیرانی
( 1363 ) ، شیل های بیابانک با لیتولوژی غیر عادی و ضخامت فوق العاده خود در هیچ جای دیگر ایران مرکزی دیده نمی شود . و در منطقه نمونه خود ( بیابانک ) در گرابن نسبتا وسیعی ته نشین شده است . که قاعدتا بین دو گسل محدود است . در جنوب کوه های چاپدونی ، در میان شیل های بیابانک ، کنگلومرا و ماسه سنگ هایی دیده می شود که در روی آن مارن های استراکود دار قرار دارد . کنتاکت این مجموعه با شیل های بیابانک به وضوح دگر شیب است . به این ترتیب مجموعه کنگلومرایی ، ماسه سنگی ، مارنی مذبور ، سازند بیابانک را به دو بخش کاملا متمایز زیرین و بالایی تقسیم می کند ، در بالای دگر شیبی مذکور یک نمونه آمونیت که شاخص آلبین میانی _ بالایی است دیده می شود و نشانگر آن است که سن سازند بیابانک در افق های بالاتر از آلبین انتهایی تجاوز نمی کند .
سازند بازیاب
: ( تورنین _ سنومانین ) لیتولوژی غالب مارنهای سبز و خاکستری ، آرژیلیت ، سنگ آهک ، برخی اوقات ذرات ماسه ای
سازند دِبَرسُو
: (سنومانین ) شامل مارن و سنگ آهک اُرگانیک و آواری ، سنگ آهک های ماسه ای ، ماسه سنگ ، گراولستون
سازند هفتومان
: ( سنونین پایینی ) لیتولوژی غالب آهک های همراه با قطعات آهکی آرژیلیتی و رودیست و ذرات ماسه ، گراولستون می باشد .
سازند فرخی
: ( سنونین بالایی _ دانین ) سنگ آهک ( گاهی همراه با چرت ) ، مارن ، ماسه سنگ
سازند چوپانان
: به ردیفهای پالئوسن – ائوسن زیرین «در ناحیه خور»، " سازند چوپانان " نام داده شده که به طور عمده شامل سنگآهکهای پلاژیک است و در پایه آن، واحدی از ماسهسنگ، با ضخامت متفاوت وجود دارد که نشانگر پیشروی دریایی پالئوسن بر روی سنگهای کرتاسه است. سن بخش قابل توجهای از سازند چوپانان بر اساس شمار زیادی از میکروفسیلها پالئوسن است. گفتنی است که سازند چوپانان بر روی سطح فرسایش یافته سنگهای دانین Danian قرار میگیرد و لذا در این ناحیه، فاز فرسایشی لارامید پس از آشکوب دانین عمل کرده است. در بخش شمالی «کوههای خاور ایران»، سنگهای پالئوسن شامل سنگهای آذرین (آندزی بازالت تا داسیت) همراه با آگلومرا، آذرآواریها و سنگهای میکریتی (دریاچهای) به رنگهای صورتی تا قهوهای زرد یا سفید است. میانلایههای رسوبی (کنگلومرا، آذرآواری و میکریتها) از پایین به بالا افزایش مییابند.واحد زیرین (پالئوسن – ائوسن) با لایههای ماستریشتین پسیـن پیوند ناهمساز دارد و شامل ستیغهای آهکی است که به سوی بالا و جانبی به تدریج به مارن و ماسهسنگ تبــدیل میشود. تمام لایههـای مارنی این واحد دارای جلبک، میکروفسیلهـای پلانکتون Globigerina velascoensis, G.pseudomenaroli (BALL:) Globoratalia cf. aequa cushua (CUSHMON AND RENZ) پالئوسن است. اما بخشی از سنگآهکها به دلیل داشتن انواع آسلینا و نومولیت، شاخص ائوسن هستند.
